คู่มืออธิบายการเดินอย่างช้าๆ
วันมันดาระจิ
mandaraji
ความเห็น
นี่คือวัดมันดาระจิ สันนิษฐานว่าเป็นวัดที่ก่อตั้งขึ้นในปีพ.ศ.1139 (ซุยโกะ 4) ซึ่งเป็นวัดที่เก่าแก่ที่สุดในบรรดาสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของชิโกคุ ในตอนแรกมันถูกก่อตั้งเป็นวัดของตระกูลเซกิ และเคยถูกเรียกว่าวัดเซซากะจิ เมื่อกลับมาจากเมืองถังประเทศจีน โคโบะ ไดฉิ ได้สร้างวัดเซ็นซึจิ สำหรับเซกิ โยชิมิจิ บิดาของเขาตามด้วยการก่อสร้างวัดของครอบครัวอื่นวัดซึ่งกล่าวกันว่าเป็นวัดแห่งนี้สำหรับทามะโยริ โกะเซ็น มารดาของเขา พระไวโรจนพุทธะ (ปัจจุบันไม่ค่อยแสดงต่อสาธารณชน) ได้รับการประดิษฐานในฐานะฮนซอน (วัตถุบูชาของวัด) และ มันดาระที่นำกลับมาจากเมืองถัง ประเทศจีน ก็ถูกประดิษฐานไว้เช่นกัน วัดนั้นได้เปลี่ยนชื่อเป็นวัดมันดาระจิ วัดเริ่มทรุดโทรม แต่ภายหลังได้รับการช่วยเหลือและซ่อมแซมโดยพระที่เดินทางไปประมาณปีพ.ศ.1605 (โคอิ 5) แม้กระนั้นไฟในสงครามในตอนท้ายของยุคมุโระมาจิ ทำให้มันทรุดโทรมอีกครั้ง ส่วนใหญ่ของโครงสร้างที่มีอยู่ถูกสร้างใหม่ในปีพ.ศ.2429 วัดซึ่งมีจำนวน 72 แห่งบนจาริกแสวงบุญชิโกกุเฮนโรถึง 88 สถานที่ศักดิ์สิทธิ์มีห้องโถงหลักไดชิโดะ โถงโกมาโดะ สำหรับการเผาไม้ซีดาร์และ โถงคันนงโดะ พระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ ในพื้นที่กว่า4,95 ตารางเมตร รูปปั้นของพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ ประดิษฐานอยู่ในโถง คันนงโดะ พระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ กล่าวกันว่าทำโดพระเกียวคิ มันเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ของจังหวัดคากาวะ ต้นสนแห่งความวัยเยาว์ตลอดกาลซึ่งได้รับการกล่าวขานว่าปลูกโดยโคโบะ ถูกตัดลงในปีพ.ศ. 2545 เนื่องจากการพังทลายของต้นสน มีอายุมากกว่า 1,200 ปี แม้ว่าความสูงของมันจะต่ำกว่า 4 เมตร แต่เส้นผ่านศูนย์กลางอยู่ระหว่าง 17 ถึง 18 เมตรและมีรูปร่างที่เหมือนหมวกคว่ำสองใบ
สัดส่วนที่ได้ถูกกำหนดไว้
ー
โครงสร้าง
ー
ยุค
ー
ที่อยู่
1380-1 เขตโยชิวาระ เมืองเซ็นซึจิ จังหวัดคางาวะ
